Chiang Mai: Kookles in Thailand

Een Mexicaans meisje neemt een kookles in de avond bij de Thai Orchid Cookery School. Je gaat naar de markt inkopen doen en krijgt dan kookles. Omdat ze alleen was stonden drie leraars ter hare beschikking. En na het koken eet je wat je klaarmaakt. Ze proeft van alles en brengt de hele zooi mee naar de hostel waar we bij een biertje gezellig meeproeven. Ik wil ook op kookles. Stond op m’n TO DO lijstje, maar wil het niet alleen doen. Alleen reizen is in orde maar alleen koken lijkt me niets. Twee andere meisjes zijn enthousiast over hun kookles. Een dag buiten Chiang Mai op een "organic farm", 900 Bath. Ik besluit dat te doen. Men pikt je op in een rode (open) taxi en je gaat naar de markt. In de taxi praat iedereen met iedereen. Het is een leuk groepje. Een Zwitserse gepensioneerde mevrouw die engels spreekt met een frans accent, doet me aan tante Yvonne denken. En dan is er een Hollandse dame. Ze hadden beide een trekking gedaan maar vonden dit toch meer voor jongere mensen... Na het marktbezoek rijden we naar de boerderij. Het interessante is dat je in de moestuin wandelen gaat en daadwerkelijk een idee hebt waar die kruiden of vruchten vandaan komen. Daarna kook je. Eerst een groene, rode of gele curry. Ik neem groene. Vervolgens maak je een gerecht klaar met je curry. M’n kip in groene curry is heerlijk. Nadien kies ik voor een doorzichtige soep met tijgergarnalen. En dan neem ik niet de heerlijke Path Thai maar opteer voor de papaja salad. Thuis draai ik m’n hand niet om voor een meergangen menu maar ik ben het niet meer gewoon. Bovendien is het slaatje met pittige dressing een welgekomen afwisseling. Nadat we de drie gerechten klaar hebben is het middag en gaan we aan tafel. Het gezelschap is zeer divers en de conversatie levendig. Francesca en James uit Engeland zijn ook op wereldreis. Naast me zit een Brit die in Noorwegen woont en z’n kost verdient als organist. Ja, Ave Maria is mooi maar na een tijdje heb je het wel gehad. De uitdaging zijn de mensen waarmee je werken moet. Op bruiloften of begrafenissen, wanneer men meent dat één of ander familielid uitstekend zingen kan... Aan m’n linkerzijde een gast uit Canada die bij de post werkt en slechts drie weken in Thailand is :-).
Afwassen moeten we niet doen en bij elk gerecht krijgen we een plateau met alle benodigde ingrediënten. Zij die niet alles opeten kunnen een doggy bag vragen. ‘s Namiddags kook je nog twee gerechten. Ik neem "spring rolls"of mini loempia’s. Tot slot "sticky rice with papaya". Ik besluit alles mee te nemen zo heb ik eten voor vanavond. In de taxi retour kwetteren we heel wat minder, sommigen doen een dutje. Plots zijn we terug bij mijn guesthouse en vergeet ik toch wel m’n eten in de taxi. Omwille van de loempia’s mocht ik het zakje niet sluiten. Daardoor zat alles in een apart plastic tasje... De hele avond heb ik lopen kwijlen, denkend aan m’n heerlijke dessert. Mooi meegenomen is het kleine kookboekje. Dat wordt thuis nog smullen en nagenieten! Hier is de link naar Francesca’s fotoreportage:
http://www.flickr.com/photos/outsidecontext/sets/72157610034631592/show/

P.S. Het leuke is dat ik vanmorgen in Luang Prabang Francesca en James tegenkwam en ze genoten hadden van m’n kookkunst. It’s a small world...