Chiang Khong: reizen met de VIP bus en per bootje Laos in

(foto's : in dit bootje steek je de grens over van Thailand naar Laos (onhandig met grote- en kleine rugzak), het rood/gele tentje is waar je je ticketje koopt)

Ik besluit het guest house iets te laten verdienen aan m’n busreis en boek via hen een ticket noordwaarts naar Chiang Khong (400 Bath). De volgende middag komen ze me met een luxe auto ophalen om aan het busstation te worden afgezet. Tussen 12:00 en 12:30 staat er handgeschreven op het ticket. Om 12:40 stopt er een minibusje. Nadat de begeleider m’n grote rugzak ziet ontstaat er een probleem. Er is blijkbaar niet genoeg plaats in de bus. Ik mag met m’n dagrugzak mee en m’n rugzak komt morgen na... Ik bedank vriendelijk. Zeg gedecideerd dat we samen reizen. De oplossing ligt voor de hand. Tomorrow... Om 7:30 word ik wederom opgehaald en ik mag met de VIP bus voor dezelfde prijs... Keurig op tijd komt een pick up me ophalen en we stoppen nog bij een hotel om een koppel Amerikanen op te laden, Lorry en Peter. Ze hebben niet zo’n warme kledij aan en bevriezen door de airco in de bus. De steward denkt er goed aan te doen deze laatste nog wat op te drijven, terwijl ik ook al een fleece dekentje heb bovengehaald. Tijdens de vlucht naar BKK kreeg iedereen het klassieke luchtvaartpakketje met opblaasbaar kussen en fleece dekentje. Ik heb het niet gebruikt maar meegenomen en er al veel plezier aan beleefd. Je kan het rustig laten liggen op je zitplaats en moet je geen zorgen maken dat je "zijden sjaal" in dit geval beter "petflessendeken" gepikt wordt. We vertekken om 8:30 en ik krijg een regulier bus ticket waarop de prijs: 290 Bath staat. Het traject duurt 6u30 en er zijn verschillende pitstops ingelast. De begeleider kent weinig engels en als je iets vraagt antwoord hij steevast: 10 minutes. Ik probeer voorzichtig met:"When is the next stop?" "Yes ten minutes, smile" Neem het zekere voor onzekere en ga maar naar het toilet. Telkens de bus een stop maakt ga ik naar buiten om de benen te strekken. Zo ook iemand die steevast een sigaret opsteekt. Na de vierde stop besluit ik een praatje te maken. Vanwaar ben je? Heb je al iets geboekt in Chiang Khong? Etc. Het blijkt een Italiaan te zijn. Wanneer we uitstappen vraagt hij om de tuk tuk te delen en samen een guesthouse te zoeken. Het adresje uit z’n boek blijkt niet meer te bestaan. Aan de overkant heeft men een kamer voor 300 Bath met douche/wc in de kamer. Ik vraag naar shared shower en krijg 240 Bath als prijs. We besluiten verder te kijken. Uiteindelijk vinden we een single room voor 200 Bath mét douche & wc. We eten een sandwich en gaan op zoek naar de overzetplek van de boot. Het immigratiekantoor zien we maar dat onbenullig tentje met krijtbord langs de oever: Boat 30 Bath, Bag 10 Bath zou ons ontgaan zijn als we het niet gevraagd hadden. Open vanaf 08:00 . Chiang Khong is een gat waar niks te doen is. Ik heb weliswaar een mooie kamer aan de Mekong maar mis de sfeer van het Tawan guest house. Behalve Alfredo en ik slaapt er geen falang (buitenlander)... ‘s Namiddags heb je een prachtig uitzicht op de Mekong en zie je Laos aan de overkant. ‘s Avonds is het hotel niet aantrekkelijk aangezien je van de hoofdstraat een zijstraatje in moet. Er is echt geen bal te doen en ik besluit te gaan internetten. Bij het inchecken had ik gevraagd: internet? Yes,yes... M’n laptopje onder de arm vraag ik naar het internet en de man die geen engels kan wijst verderop. Uiteindelijk brengt hij me de straat uit, aan de overkant daar waar we eerst naar kamers hebben gekeken. Het blijkt van dezelfde eigenares te zijn... Ik trek een kabel uit één van de workstations want van wireless hebben ze nog niet gehoord. Om zeven ben ik paraat om te gaan ontbijten. We gaan naar de Mexicaan met zelfgebakken meergranenbrood en laten een schoofzak maken voor op de boot. Het is aandoenlijk hoe de man met hart en ziel z’n koopwaar en filosofie erachter aanprijsd. De zelfgeroosterde koffie is de beste die ik tot nu toe heb geproefd. Ik neem een tweede kopje. De rugzakken in de tuk tuk, een stempel in ons paspoort en we kunnen met het bootje naar de overkant. Ongewild belanden we in een Nederlandse groep van Baobab en gaan gratis naar de overkant :-). Daar vullen we papieren in en kopen een visa on arrival. Voor mij 5€ duurder voor Alfredo 5€ goedkoper dan verwacht. We springen mee in een tuk tuk naar de vertrekhaven van de slowboat. Een onopvallend gebouw blijkt het verkooplokaal der tickets te zijn. We kopen voor 950 Bath een ticket. Zonder tussenpersoon aan bodemprijs. We leren bij. En dan is het wachten geblazen.

Chiang Mai: bloemetjes buiten!

"Ce soir nous allons dans un bar à putes" zei Alex. En de Duitse Kate wou graag een ladyboy zien... De Thaise Chiang was ook van de partij. Aangezien in het begin niemand zijn naam onthouden kon doopten we hem Allan, naar z'n kamernaam. Tot iemand het verband zag tussen z'n naam en de Thaise pils... plots was het Tschiang tout court. Het feestje startte op het terras van het Tawan guest house, tot er geen bier meer was in de frigo. In plaats van naar onze bar te gaan gingen we langs bij een vriendin van Chiang in "The What" bar. Daar kwamen de Franse meisjes waarmee ze op trekking waren geweest ons vergezellen. Vervolgens zakten we af naar de "Number One". De sfeer was opperbest. De Japanner sprak moeizaam engels maar had de avond van z'n leven. Zeer uitzonderlijk was ook May, het meisje dat werkzaam was in het guesthouse, mee op stap. Uitgelaten als kleine kinderen gingen we al zingend huiswaarts: "Ladyboy,ladyboy where are you?" Ik voelde me terug in m'n studententijd. En uit de mond van Alex klonk het meer als ladieboj, ladieboj weirr arrre you?

Leuke avond was tegen de vieren als we thuis waren. Thais bier geeft gelukkig geen koppijn.

P.S. (De volgende avond hebben we het nog eens dunnetjes overgedaan.)

Chiang Mai: Kookles in Thailand

Een Mexicaans meisje neemt een kookles in de avond bij de Thai Orchid Cookery School. Je gaat naar de markt inkopen doen en krijgt dan kookles. Omdat ze alleen was stonden drie leraars ter hare beschikking. En na het koken eet je wat je klaarmaakt. Ze proeft van alles en brengt de hele zooi mee naar de hostel waar we bij een biertje gezellig meeproeven. Ik wil ook op kookles. Stond op m’n TO DO lijstje, maar wil het niet alleen doen. Alleen reizen is in orde maar alleen koken lijkt me niets. Twee andere meisjes zijn enthousiast over hun kookles. Een dag buiten Chiang Mai op een "organic farm", 900 Bath. Ik besluit dat te doen. Men pikt je op in een rode (open) taxi en je gaat naar de markt. In de taxi praat iedereen met iedereen. Het is een leuk groepje. Een Zwitserse gepensioneerde mevrouw die engels spreekt met een frans accent, doet me aan tante Yvonne denken. En dan is er een Hollandse dame. Ze hadden beide een trekking gedaan maar vonden dit toch meer voor jongere mensen... Na het marktbezoek rijden we naar de boerderij. Het interessante is dat je in de moestuin wandelen gaat en daadwerkelijk een idee hebt waar die kruiden of vruchten vandaan komen. Daarna kook je. Eerst een groene, rode of gele curry. Ik neem groene. Vervolgens maak je een gerecht klaar met je curry. M’n kip in groene curry is heerlijk. Nadien kies ik voor een doorzichtige soep met tijgergarnalen. En dan neem ik niet de heerlijke Path Thai maar opteer voor de papaja salad. Thuis draai ik m’n hand niet om voor een meergangen menu maar ik ben het niet meer gewoon. Bovendien is het slaatje met pittige dressing een welgekomen afwisseling. Nadat we de drie gerechten klaar hebben is het middag en gaan we aan tafel. Het gezelschap is zeer divers en de conversatie levendig. Francesca en James uit Engeland zijn ook op wereldreis. Naast me zit een Brit die in Noorwegen woont en z’n kost verdient als organist. Ja, Ave Maria is mooi maar na een tijdje heb je het wel gehad. De uitdaging zijn de mensen waarmee je werken moet. Op bruiloften of begrafenissen, wanneer men meent dat één of ander familielid uitstekend zingen kan... Aan m’n linkerzijde een gast uit Canada die bij de post werkt en slechts drie weken in Thailand is :-).
Afwassen moeten we niet doen en bij elk gerecht krijgen we een plateau met alle benodigde ingrediënten. Zij die niet alles opeten kunnen een doggy bag vragen. ‘s Namiddags kook je nog twee gerechten. Ik neem "spring rolls"of mini loempia’s. Tot slot "sticky rice with papaya". Ik besluit alles mee te nemen zo heb ik eten voor vanavond. In de taxi retour kwetteren we heel wat minder, sommigen doen een dutje. Plots zijn we terug bij mijn guesthouse en vergeet ik toch wel m’n eten in de taxi. Omwille van de loempia’s mocht ik het zakje niet sluiten. Daardoor zat alles in een apart plastic tasje... De hele avond heb ik lopen kwijlen, denkend aan m’n heerlijke dessert. Mooi meegenomen is het kleine kookboekje. Dat wordt thuis nog smullen en nagenieten! Hier is de link naar Francesca’s fotoreportage:
http://www.flickr.com/photos/outsidecontext/sets/72157610034631592/show/

P.S. Het leuke is dat ik vanmorgen in Luang Prabang Francesca en James tegenkwam en ze genoten hadden van m’n kookkunst. It’s a small world...

Chiang Mai verhuis naar Tawan Guest House

Vraag aan de receptie of ze een goedkoper pension voor me weet. Het gediscuteer van de vorige dag wordt professioneel terzijde geschoven. Ze boekt me ergens bij een motor verhuurshop. Een jong ventje komt me ophalen met een Vespa. Ik weiger samen met m’n 2 rugzakken dat komt nooit goed. Veel te veel gewicht voor dat kleine manneke. De vader van het pension brengt me met z’n tuk tuk ergens anders heen. Hij weet plek voor 220 Bath. Aangekomen wil ze me een kamer met airco & kabeltelevisie verhuren voor 450 Bath. Ik weiger en neem gewoon een single room met ventilator voor 150 Bath per nacht, gemeenschappelijk toilet en douche na eerst de kamer te hebben gezien. De atmosfeer is hier goed. Er is een binnentuin met fontein, veel bloemen en allemaal gezellige zithoekjes. Er zitten ook twee mensen op hun laptop te werken. Dat maakt me dan niet de uitzondering. Ik loop wat rond in de stad en ga kijken waar ik kan internetten. Om de hoek 5 uur voor 100 Bath! Als ik m’n pc in de tuin van het pension boven haal blijk ik wireless gratis te kunnen internetten. Dat is nog beter! ‘s Avonds naar de zondagsmarkt. Gelukkig dat ik geen plek heb voor souveniertjes. Ik word die afritsbroeken wat beu en koop een katoenen patattenzak broek. One size fits all. Ziet er niet uit maar voelt goed iets katoen aan te hebben.

Treinreis Bangkok-Chiang Mai

Ik besluit de dagtrein te nemen i.p.v. de nachttrein om zo het landschap te kunnen zien veranderen.
De trein vertrekt met één uur vertraging en ik wacht gelaten af. Had gelukkig een goed plekje op een zitbank bemachtigd, alleen volgende keer verder van de locomotief op het andere perron gaan zitten want als deze opgestart wordt is de stank mede door de overkapping ondraaglijk. De pollutie in Bangkok is enorm. In het straatbeeld zie je mensen maskers dragen.
De keuze van de dagtrein was een goede! Volgende taferelen schuiven aan me voorbij:

• witte mini-ooievaartjes in felgroene rijstvelden
• bergen op de achtergrond
• mensen met zo’n typische hoed in felgekleurde bootjes op het water (rijstvelden?)
• pik dorsers in okergele graanvelden
• het landschap is steeds in rechthoekige lapjes verdeeld
• geüniformeerde ventjes met een rood en groen vlaggetje op menig station
• naar de avond toe rijden we door bergen en jungle

Ik heb m’n Thaise reisgenoot- die in de stoel naast me zit- zijn stem nog niet gehoord maar hij is heel zorgzaam voor me. Hij gooit steeds ons beider afval weg en ontdoet me van m’n lege koffiekopje. Na 5 uur krijgt ook hij stramme benen en is zo vriendelijk om op 2 vrijgekomen plaatsen te gaan zitten... hopelijk stapt er niemand meer op! We zijn gezeten op de eertse rij en hebben dus beperkte beenruimte. Ik ontmoet een groep Belgen. Ze maken een rondreis door Thailand met koning aap. Krijg hun reisbeschrijving te lezen en maak een praatje met de malcontenten van de groep. Ze zien op bepaalde plekken niet genoeg en reizen dan veel om onbelangrijke dingen te zien. Diezelfde opmerking over de onvrijheid van in groep reizen heb ik vanmorgen van enkele Fransen gehoord... Nu ja alles heeft z’n voor- en nadelen ik weet nog niet waar ik slapen ga vannacht en voorziene aankomst is 21:30... Na 12 uur op het "Hirudoid-meisje" te hebben gekeken (zie foto) arriveren we. (Ik dacht dat Hirudoid iets voor blauwe plekken of verstuikingen was maar ‘t lijkt wel pure cosmeticareclame) . Ondertussen heb ik gebeld naar het guest house van de Amerikaan die aan de overkant zit. Ze hebben nog een plaatsje voor 350 Bath en ze pikken ons op aan het station!
Aangekomen is er discussie deze condities kunnen enkel als ik ook een trekking boek. Ik weiger en kan na veel discussie toch logeren tegen de afgesproken prijs maar moet voor 11uur uitchecken! De kamer is een verademing. Schoon met eigen badkamer en douche. Na 2 biertjes gedronken te hebben met John Christopher (een echte mafkees) ga ik naar bed.

Floating Market foto's

Floating Market and tourist trap

Ik sta keurig om 06u45 aan de afgesproken plaats. Ik moet 10 minuten wachten wat later een uur blijkt te zijn. In een nieuw mini-busje met lederen bekleding en houtinleg rijden we Bangkok uit. Het verkeer is intens. Motorrijders, vrachtwagens, auto’s, tuk-tuk’s en bromfietsers voeren een geweldige balletvoorstelling op. Allen zweven ze naast elkaar zonder elkaar te raken. Als je taxi chauffeur bent in Bangkok kan je mijns inziens overal in Europa aan de slag. Parijs of Londen is er niks tegen. In het mini busje zitten 8 andere mensen. Het is anderhalf uur rijden. Aangekomen nemen we een speedboat en varen 20 minuten op de kanalen, om dan afgezet te worden aan de Floating Market. De speedboat is een felgekleurde houten prauw met een buitenboord motor met aan het eind een schroefje dat meer aan een mixer doet denken. Het maakt een ongelofelijk kabaal. Ik zit vooraan en word niet nat. Het volgende bootje blijkt niet in de prijs inbegrepen, dus als je op het water wil moet je 150 Bath neertellen. De bootjes schuiven het water op en telkens iemand iets wil kopen houden we halt.
Het is heel commercieel en iedereen heeft zowat dezelfde koopwaar. Soms ontstaat er opstopping en moet er een marktkramer, luid schreeuwend vanuit z’n bootje, aan te pas komen om de knoop te ontwarren. Na een uurtje nemen we terug de minibus en stoppen bij een elephantshow. Het koppel Amerikanen koopt een mand bananen maar de baby Dumbo is verzadigd. Niemand wil de monkeyshow zien dus rijden we door naar een snakeshow. Steeds moet je inkom betalen en ik besluit niet mee te doen aan deze tourist trap. Vervolgens gaan we nog naar een houtsnijwerkatelier om dan eindelijk naar Bangkok terug te keren. De rugzaktrekkers beginnen te morren als de gidse zegt just one more small stop... Even voor Bangkok worden we nog een juwelierszaak doorgeleid en bij het buitenkomen worden we verdeeld over busjes terug naar af... Ik moet lachen heb ik zoveel moeite gedaan om uitsluitend de Floating Market te boeken zonder al die stops en uiteindelijk heb ik ze allemaal gehad :-)

BKK: Shopping

Na ergens "toast & coffee" als ontbijt te hebben gevonden wil ik gaan winkelen. Een taxi chauffeur wil voor 10 Bath een uur met me rondrijden... Op m’n hoede ga ik op z’n aanbod in. Hij praat me een uitstap naar de Floating Market aan."I know place to book it." Ondanks de foto van de zaakvoerder met Jean-Claude van Damme laat ik me niet vermurwen. Ze bieden niet een uitstap naar de Floating market aan maar een daguitstap met lunch en ‘s namiddags een bezoek aan een krokodillenkwekerij. Alles voor slechts 1500 Bath. Ik vertel de taxi chauffeur dat het niet mogelijk was slechts de Floating Market te boeken. Hij maalt er niet om want hij heeft z’n coupon. Hij brengt me naar een kleermaker. Ik moet alleen 10 minuten naar binnen gaan dan krijgt hij een benzine bon van 5 liter... Voor een goeie 450€ heb je drie dezelfde mantelpakken met drie zijden bloezen op maat gemaakt... Ik bedank, mantelpakken dat is momenteel het minst van m’n zorgen... Alvorens me af te zetten bij het shopping centrum waar ik oorspronkelijk heen wilde, heeft de taxi chauffeur nog een adresje voor de Floating market. Hier bieden ze wel een halve dagtrip aan, alleen "Floating Market" voor 600 Bath. Het is ver buiten de stad en een taxi is 2000 Bath dus is de keuze snel gemaakt. De taxi chauffeur krijgt weer z’n coupon en is tevreden. Voor hij nog een plek kan bedenken om coupons op te strijken zeg ik dat ik er nu genoeg van heb en naar het shopping centrum wil. Hij zet me af en ik moet slechts 10 Bath betalen!
Het shopping centrum ligt in een modern deel van de stad. Ik vergat of verloor m’n I-podkabel en kan dus op zoek naar een Apple-shop.

Bovendien wou ik me een Nortface jas kopen. Mijn Goretex jas is zwaar... In de Bever Zwerfsport shop had de verkoper alles uitgelegd waar ik op moest letten! Een pro shell, 3 layer Goretex jas, gewicht 600 gram... De desbetreffende jas is aanwezig maar de prijs 22250 Bath! Das meer dan in Europa!!! Na veel gepalaver kan ik 10% korting krijgen... Ik ben teleurgesteld en besluit naar de andere North Face shop te gaan. Daar krijg ik maar 5%.... Na wat wikken en wegen besluit ik toch voor die jas te gaan ondanks het prijskaartje... en ga terug naar de eerste winkel.
Dan even internetten. Heb op de valreep voor m’n vertrek een kleine laptop gekocht. Had m’n gewone mee naar Londen en Cannes maar die weegt 3 kg 50 gram zonder kabel... Te zwaar!
Vind ergens waar ik slechts voor 50 Bath kan internetten en m’n eigen pc mag gebruiken. Bij betaling blijkt het 50 Bath per half uur te zijn. Dus toch niet spotgoedkoop. Bovendien had ik gratis wireless kunnen internetten want er was blijkbaar een onbeveiligd netwerk in de buurt.
Download wat software om filmpjes op m’n pc te kunnen zien. Heb in België nog een externe harde schijf gekocht van 250 Gb. aangezien de mini laptop slechts 160 Gb. harde schijf heeft. Zo kan ik m’n foto’s op verschillende plekken bewaren. Een fantastisch hebbeding zijn de 45 Gb. films allerhande die ik van iemand kreeg. Ondanks m’n mistroostige kamer kan ik vanavond toch film zien! ( Twee afleveringen van Six feet under, seizoen twee.)

BKK: In de aap gelogeerd

Goed aangekomen na aangename vlucht. Heb met m’n buurvrouw van plaats gewisseld en zo een gangplaats bekomen toch geschikter voor lange benen. Vroeg me af of ik op deze lange afstandsvlucht gratis catering zou hebben of niet aangezien ik met Air Berlin, een goedkope luchtvaartmaatschappij vloog. En ja hoor, drank en eten inbegrepen alleen wijn en sterke drank waren te betalen. Maar na de maaltijd kreeg je gratis een Baileys!
Ik wist dat het ongeveer 10€ kost om met een taxi naar het centrum van Bangkok te gaan maar besluit als echte backpacker de bus te nemen. Er is voor 150 Bath een airport shuttle naar Khao San Road, dé plek voor rugzaktrekkers volgens de gidsen. Daar aangekomen vraagt het hotel 750 Bath voor een single room terwijl ze met vanaf 200 Bath adverteren. Een Tuk-Tuk driver stelt me voor om me voor 10 Bath naar het T.A.T te rijden. "Is official, government control, better price madame". Hij brengt me naar een reisbureautje. En de kerel boekt me voor 500 Bath per nacht in een hotel aan het station. "Because today is Loi Krathong, public holiday, no place in Koa San Road." "You need ticket to Chiang Mai? " En ik laat me verleiden bij hem m’n treinticket te bestellen. Hij stuurt me met een taxi ter bestemming maar de chauffeur kan het niet vinden. Aangezien ik op voorhand betaald heb neem ik de taxi terug het reisbureau. Deze stuurt me in een andere taxi met een medewerkster terug naar het "Family Guest House" wat geen kat ter plaatse kende. Na moeizaam zoeken en wat over en weer gebel kom ik ter bestemming aan.
De kamer een echte ramp: een matras en een vieze maar werkende ventilator aan de muur.
Ik kan wel weggaan maar dan betaal ik 2 keer veel te veel voor niks. Ik besluit het erop te wagen en hoop dat het veilig is... Normaal vraagt hij 350 Bath en het is er 150 waard. Geen warm water en een lekkende douche/wc. De douche en wc zijn in hetzelfde vertrek zodat je steeds de wc nat maakt als je een douche neemt. Je went eraan maar draagt best overal slippers. Bovendien hebben de meeste wc’s geen wc papier maar een mini doucheslang gemonteerd. Heb nog niet goed uitgedokterd hoe je dit het beste gebruikt...
Of je hebt wc/douche op je kamer of gemeenschappelijk op de gang. Deze laatste is natuurlijk de goedkooptste oplossing en zolang ik me lekker voel en geen behoefte heb aan een wc op de kamer, ontzie ik me bij voorbaat van die luxe. Scheelt flink in het budget en dat besteed ik liever aan eten & drinken. Kom in een restaurantje een koppel Nieuw Zeelanders tegen die op de bus naar het zuiden wachten en de tijd doden met biertjes drinken en dagboek schrijven. Het is gezellig en Leo bier is best te drinken! In Berlijn had ik me al aangepast aan halve liter flesjes hier is het 630 ml. ‘S Avonds ga ik naar de rivier om het feest mee te maken. Het is volle maan en mensen laten bloemstukbootjes van geweven bananenbladeren met kaarsjes te water. Af en toe zie je een brandende ballon vliegen. De stroming aan de overzetboot is te sterk, de meeste "taartjes" kantelen. De Nieuw Zeelanders waren ervan overtuigd de hele weg naar het zuiden verlichte waterwegen te zien. Romantische droomvoorstellingen, ze genoten al zichtbaar het gedacht alleen al ;-) Ik heb niet het wow effect en ga terug naar m’n slaapplaats waarbij het me opvalt dat de ligging van het guest house niet ideaal is. Aan de ééne kant een dranghek waarnaast één of andere péage autostrade oprit is en dagelijks het verkeer tussen 16:00 en 19:00 gewoon stil staat. En dan enkele terrasjes waar je eten kan waar ik door moet om na een tiental huizen terecht te zijn. Blijkbaar zijn de mensen geen buitenlanders gewend want iedereen staart steeds als ik voorbij kom...Het was een bewogen dag: bedtijd! Ik ben de enige Europese gast in het guest house. Heb de kleinste kamer helemaal bovenaan genomen. Hoor aan het gekuch in de kamer naast me dat er iemand logeert... Er is geen raam maar het vliegenraam is gelukkig intact. Buiten veel lawaai, een drukkende drukte...

Plaats

Ik heb een plaatsje

in jouw hart

en jij in dat van mij.

Dus waar ik ga

of waar ik sta,

jij bent altijd dichtbij.

Go! Go! Go!

Tour of Europe (Londen) & (Rye)

Tour of Europe (Salles)

11/11: Go!

M’n 2lingzus brengt me met de kinderen naar de luchthaven. Ik vertrek om 17u20 vanuit Düsseldorf dat was het goedkoopste. Monique rijdt met Geerts auto die spijtig genoeg zich er niet kan van vergewissen of ik daadwerkelijk eindelijk weg ben aangezien hij op cursus is voor z’n werk.
De kinderen hebben een verrassing. Foto’s uit Thailand bewerkt met m’n hoofd en op de achterkant de tekst Go! De luchthaven staat niet in de GPS. M’n zus is nerveus. Ze kent de auto niet en heeft zelf geen Barbara om te leggen hoe je moet gaan. Gelukkig kan m’n neefje feilloos zeggen op welke knopjes je moet duwen. Parkeren is andere koek. Na vele rondjes vinden we een plekje. En nu uitzoeken waar ik wezen moet. Inchecken, uitzwaaien & fotoshoot... en weg ben ik! Ik vind de gate snel en makkelijk, had toch nog samen iets kunnen drinken...

Tour of Europe

Tour of Europe in het kort

Begin met vakantie in Italië: een week Lago Maggiore en een week een huisje met zwembad gehuurd in Toscane. Veel regen maar verder fun. Goeie wijn, grappa en culinaire lekkernijen alom.
Vervolgens Peter & Veerle bezoeken in Frankrijk.Via Dublin naar Carcassonne gevlogen (ticket wat laat geboekt). Een weekje Salles-sur-Cérou : CARPE DIEM. Soms is het of de puzzel past... boekje lezen, wijndegustaties (vin de Gaillac), museumpje, Albi, ruïnes, zon, lekker koken voor elkaar en fotowedstrijdje houden.

Dan een poging gedaan de 4-daagse van Nijmegen te stappen. Is vier dagen na elkaar eenzelfde afstand wandelen. Een massamanifestatie maar ongelofelijk tof. Ambiance tot en met. De eerste dag 50 km. ging vlot. Op dag twee heb ik me een serieuze achillespeesontsteking gewandeld. Ben op doktersbevel opgehouden te wandelen in de hoop de dodentocht te kunnen stappen. Viel juist 080808... maar dat was buiten Achilles gerekend... Om m’n reis niet te hypothekeren heb ik me keurig aan het doktersadvies gehouden: vermageren, rusten, rusten & nog eens rusten, steunzolen dragen en naar de kinesist. Heb massa’s filmpjes gezien op Youtube... Jezus waar mensen zich allemaal mee bezighouden.
Was behalve voor de job lang geleden dat ik in Londen was. Ik loop in Westminister Abbey en kan me niet meer herinneren dat ik er ooit was... Wat is het geheugen toch vergankelijk. Naast Londen spenderen we de weekend in Rye aan de kust. Bedoeling is de Seven Sisters te stappen maar blarenproblemen strooien roet in het eten. Deze keer zijn het gelukkig niet mijn voetjes die het laten afweten. En Londen is synoniem van musea,ronddwalen,musical, shoppen...
Aansluitend een weekje Sables d’Olonnes in Frankrijk. Fijne tijd met m’n zusje haar gezinnetje en m’n neefje Thomas, we verblijven in een huisje met zwembad.

Eind September even naar Kopenhagen. Blitzbezoek maar super fantastisch, geweldig als altijd.

Weer even thuis en dan een weekje Cannes. Regen, regen en nog eens regen maar leuke familytime.
De cirkel is rond. Ik heb zowat iedereen van m’n kleine kring gezien. Het is fijn een vangnet te hebben van mensen die je onvoorwaardelijk graag zien. Samen tijd te spenderen. Bizar hoe je bepaalde mensen niet ziet noch hoort en zo de draad weer oppakken kan... Gewoon weten dat ze voor je klaar staan is al genoeg om de hele wereld te kunnen trotseren.

Vooraf

Na veel te intensief gewerkt te hebben is het eindelijk tijd voor m’n sabbatical. De Olympische spelen strooien roet in m’n initiële reisplannen. Ik besluit een beetje in Europa te blijven hangen en vrienden en familieleden te gaan bezoeken. Een goede beslissing!
De breuk van werken en niks doen, zonder contact met de job omgeving is drastisch maar gaat me verrassend goed af. Ik vraag me af waarom ik er zo extreem al m’n Latijn in heb gestoken... Nu ja, gedane zaken nemen geen keer en het is de aard van het beestje.