Watou is een klein, pittoresk dorpje aan de Franse grens. Aan de kerk een dorpsplein met cafeetjes en eetgelegenheden. Jaarlijks hou ik mijn bedevaartje naar dit oord. Er is een kunsttentoonstelling op verschillende locaties in het dorp:
in de kamers van een rusthuis, in de kelder van de plaatselijke brouwerij, in stallen, het klooster en zelfs de kerk.
De verscheidenheid aan locaties, het landelijke karakter, de weidsheid van de velden en de stilte geven een meerwaarde aan het geheel. Toegegeven je bent vanuit Antwerpen best even onderweg maar ik vind het absoluut de moeite waard.
Fantastisch is het gedicht "Nieuwstad 14" van Bart Moeyaert. Het geheel in een woonkamer met in twee hoeken een stoel waarin je kan plaatsnemen. In het midden van de kamer hangt een luster van scheermesjes en veiligheidsspelden van Colin Waeghe. Eronder in een grote cirkel, het gedicht uitgesneden in een vierkante, zilverkleurige metalen plaat. En gelukkig aan de schoorsteenmantel nogmaals hetzelfde gedicht, ditmaal klassiek uitgeschreven. Ik hoop hier geen copyright overtreding te begaan maar wil de ervaring graag delen:
Nieuwstad 14
Ik was bezoek dat langer bleef en anders sprak,
maar ik misstond niet in de kamer. Een beetje
als een schemerlamp die op den duur de sleutel kreeg.
Ik deed niet ongezellig en in mijn buurt was het
aan tafel minder leeg. Maar nog liet niemand na
mij af en toe te wijzen op mijn tong, mijn grond.
Dan noemden ze mij onverwachts weer anderman
en zonden mij naar huis, terwijl ik juist begon
te wennen aan de lucht en onderhand ook dacht
dat ik een hart veroverd had. Maar niets was
minder waar dan dat. Op tijd en stond werd
naar mijn stoel gekeken, gepolst of ik al wortel
schoot. Ik hield mijn mond en vond het krassen
van de meeuwen geen goed teken. Hoe kwam het
dat ik binnen zat en tegelijk nog buiten stond.
Bart Moeyaert
In het klooster nadat je de trap opgaat in een huisje met psychedelisch behang kom je aan een kamer met allemaal videotape op de grond, een rood gestreept plastic lint met opschrift: "RESTRICTED ART ZONE" belet je binnen te gaan en in het midden brandt een witte neon lichtreclame op zwarte achtergrond met: "Rien à voir". Schitterend gewoon!
Ook geweldig is het filmpje "Speech Bubbel" van Adam Leech in een duistere koeiestal. Goed om weer in Belgenland te zijn ;-). Het nieuwe café aan lokatie vier is trouwens een echte aanrader. Hommelbier van 't vat ook. De happening is dagelijks toegankelijk en loopt nog tot zes september.
