Als je zelf iets aan den lijven ondervindt dan blijft dat hangen of dringt het door. Het zelf ervaren is veel efficiënter dan boekenwijsheid. Dit is iets wat ik tijdens mijn Vipassana meekreeg en ik kan het alleen maar bevestigen.
Besef
Tijdens de Yoga cursus begon het ontzettend hard te gieten. Het was omstreeks vier in de namiddag, de sluizen gingen open en er leek geen eind aan te komen. De regen tikte op het metaalplatendak, zo erg dat we elkaar en zelfs onszelf niet meer konden horen praten.
Na de sessie haasten we ons naar de deur en kijken naar de regen die met bakken naar beneden valt. Krishna neemt een pot van het vuur en loopt al zingend naar buiten om deze in de regen te gaan afwassen. Ik doe een praatje met Jonatan, een Fransman die de laatste drie jaar in Afrika gewerkt heeft. Iets met waterbeheer in noodsituaties. We zijn getuige van de onzichtbare zonsondergang en zien het laatste licht nog hangen in de wolken. Het geeft een oranje gloed aan de lucht en een speciale sfeer aan het meer. En dan is het donker.
Ik denk erover te vertrekken. Nat word ik zowiezo en het is maar water. Krishna vraagt of ik gepresseerd ben en nodigt me uit voor een kopje thee. De thee staat al te pruttelen en ik ga graag op het aanbod in. Denk ok, wie weet regent het seffens minder. Jonatan moest eigenlijk zijn gehuurde fiets een half uur tevoren binnendoen maar volgens Krishna zal de man wel begrijpen dat hij later is omwille van de wolkbreuk.
We drinken onze thee gezeten op de yoga matjes bij het schaarse licht van een kaarsje want er is weer geen stroom tot ...uur. Jonatan neuriet een liedje en plots besef ik hoe gezegend ik ben. En wat de kracht van positief denken is. Moesten ze anders gereageerd hebben op de regen en het gebrek aan stroom zou heel mijn avond misschien om zeep geweest zijn. Ik zou dan door de regen naar huis gegaan zijn, nat en miserabel.
We praten wat over het gebrek aan afvalbeleid in Nepal en als de thee op is gaan we, Jonatan zijn fiets binnendoen en ik naar de lodge. We stellen dat het ons niks uitmaakt dat beetje water, wat trouwens goed is voor de grond. Thuis zijn we gewoon dat het enkele dagen kan regenen en miezeren.Wonder boven wonder lijk ik tussen de druppels door te lopen en ben ik amper nat -op mijn voeten na - als ik goedgemutst terugkom ik in de lodge. Maar goed dat ik mijn Teva’s aanhad.
Als ik het de volgende dag aan Krishna vertel zegt hij dat je je inderdaad moet hoeden voor negatieve gedachten. Indien je ermee gaat slapen, draag je er veelal de volgende ochtend iets van mee. Je brengt het meestal ongemerkt mee in je nieuwe dag. Het werkt als een magneet. En als je niet oppast kom je in een negatieve spiraal terecht. Negativiteit trekt negativiteit aan.
Het mooie echter is dat het mechanisme ook op dezelfde manier met positiviteit werkt.
Zien en kijken...
Krishna komt binnen met de prachtige fuxsia dahlia uit de tuin die tijdens de storm van gisteren afgeknakt is. Hij kijkt rond in de yoga hal. Waar zal hij ze zetten? In de “vaas” van gisteren waar 2 gladiolen staan? Die “vaas” is een platieken waterfles. En dan realiseer ik me dat het belangrijk is om je te focussen op het mooie, de bloemenpracht waardoor de niet zo fraaie vaas je quasi ontgaat....
zaterdag 27 februari 2010
Sleeping meditation
Ben momenteel een driedaagse yoga en meditatiecursus aan het doen. Toen ik gisteren thuiskwam na de eerste volle dag kon ik melden dat ik iets nieuws gedaan had, sleeping meditation. Zei:” Ik weet niet wat ie allemaal heeft gezegd, ik was weg, zalig en toen hij zei “Stretch your legs” was ik terug bij de les. Dat is pas meditatie! Geen pijnlijke lotushouding gewoon languit op de mat! Meer moet dat niet zijn...”
Vandaag na het eten zet ik me terug op mijn matje en roept hij me buiten in de tuin. “Ohterwise you’ll fall a sleep during the sleeping meditation, like yesterday.”
Ik hoor niet goed en de leraar had gezegd:”Don’t fall a sleep, stay awake!” Ik had verstaan dat je mocht slapen of wakker blijven om het even. (You can fall a sleep OR stay awake). Dus binnen de kortste keren lig ik daar heerlijk te soezen. Hoor hem van ver wat zeggen maar ik ben weg. Vandaag zegt hij meermaals tussendoor “Don’t fall a sleep” en “I will not sleep, relax but remain awake.... “ En ik ben wakker gebleven moet zeggen een totaal andere ervaring ;-).
Vandaag na het eten zet ik me terug op mijn matje en roept hij me buiten in de tuin. “Ohterwise you’ll fall a sleep during the sleeping meditation, like yesterday.”
Ik hoor niet goed en de leraar had gezegd:”Don’t fall a sleep, stay awake!” Ik had verstaan dat je mocht slapen of wakker blijven om het even. (You can fall a sleep OR stay awake). Dus binnen de kortste keren lig ik daar heerlijk te soezen. Hoor hem van ver wat zeggen maar ik ben weg. Vandaag zegt hij meermaals tussendoor “Don’t fall a sleep” en “I will not sleep, relax but remain awake.... “ En ik ben wakker gebleven moet zeggen een totaal andere ervaring ;-).
vrijdag 5 februari 2010
nieuwjaarke zoete
Na een dolle taxirit naar Begnas Lake met veel getoeter, aanschuiven en omwegen geraken we ter plekke. Aangekomen blijkt de lodge waar we willen logeren vol. Even verder is een resort maar dat is te duur 85$ voor een kamer, gelukkig wel met ontbijt inbegrepen. Het is inmiddels donker. Een kleine neemt ons mee naar een ander resort. Ook vol. We rijden tot op een plateau, nog even verder en we duiken naar beneden. Ik zeg dan ook spontaan luidop STOP STOP in de taxi tot groot jolijt van Laxman mijn compaan. De snotter brengt ons terug naar het dure resort. Gelukkig ging de taxichauffeur mee tot het bittere einde en stapten we niet uit zonder echt een slaapplek te hebben. Volgende: VOL. Ik voel me net als Maria en Jozef zonder hoogzwanger te zijn en kerst is inmiddels ook voorbij. In een winkeltje brandt nog licht. De man pleegt enkele telefoontjes en gelukkig kunnen we ergens terecht. We moeten even wandelen en ze komen ons wel tegemoet. Aangekomen blijken we de enige gasten. Om 20:30 willen ze nog beginnen te koken voor ons. Ze hebben vis. Verse? Ja van vandaag... We nemen een blikje fruitsap als aperitiefje en er worden buiten twee stoelen geïnstalleerd op het terras met zicht op het meer dat zachtjes reflecteert onder de volle maan.
We eten onze rijst met vis(soep) en pickles en drinken heet water. Vervolgens kruipen vroeg onder de wol en de volgende dag bij het ontbijt realiseren we ons dat het nieuwe jaar van start is gegaan. Voordeel van een mangosapje en tatopani bij de Dahlbat is dat je er geen kater aan overhoudt. ’s Morgens is er mist. We logeren bij Roshan Tea house een trefpunt nu iedereen thuiszit o.w.v. de banda. Er is ook een klein winkeltje en iedereen komt langs om een babbeltje te slaan. Eerst zien we niks van het meer maar terwijl we onze omelet verorberen, trekt de sluier langzaam weg om zich na een half uur weer te manifesteren. Mooi en magisch. We moeten ons pas om 12 uur aanmelden dus besluiten we een wandeling te doen. We wandelen waar we de dag tevoren met onze taxi gereden hebben. Onvoorstelbaar.
Die vent had dat nooit of te nimmer bij daglicht gedaan. Om 11:20 staan we keurig terug aan onze lodge waar we Dahlbat hadden besteld. Dit om het zekere voor het onzekere te nemen en alvast niet met een lege maag het centrum binnen te stappen. Laxman is echter nog steeds niet zeker van z’n deelname. De vrouw des huizes stuurt haar (schoon)moeder? Om een goed woordje te gaan doen. En ja hoor Laxman is binnen!!! Ik had al een bevestiging van deelname aan de Vipassana-cursus maar hij stond op een wachtlijst. Dan bel ik Bram die op trekking is met de rest van de bende en brul keihard zijn naam door de telefoon. Mensen kijken verbaasd. Sabine vindt dat ik het voor hem persoonlijk moet doen dus doe ik het nog eens over en brul keihard BRRAAAMMMM door de telefoon. Verbaasd blijven mensen staan kijken. Laxman legt uit dat ik hem happy new year wens. De mensen vinden me maar geschift maar ik ben reuzeblij want had Brammeke beloofd keihard z’n naam te brullen alvorens binnen te gaan en tien dagen te gaan zwijgen. En belofte maakt schuld. Ook de omgeving is onwezenlijk allemaal besneeuwde bergtoppen (Annapurna en Machchapuchchare) en daarvoor het Begnas meer. Aangekomen in het meditatiecentrum meldt men dat de cursus o.w.v. de banda één dag opgeschoven is. We worden vriendelijk uitgenodigd ons alvast op de meditatie voor te bereiden. Ik zeg dat ik dringend moet internetten en mijn mama bereiken wil die vandaag jarig is. Ik dacht tot 17/1 een visum te hebben maar terwijl ik een Russisch meisje uitleg dat ik sinds 29 oktober in Nepal ben dringt het tot me door dat ik niet 17/1 maar 27/1 het land uit moet aangezien ik een 90 dagen visum heb. Het brengt wat rust want anders stopte de cursus 13/1 en moest ik daarna alles organiseren om 17/1 het land uit te zijn. De manager van het meditatiecentrum ziet ons niet graag vertrekken maar Laxman en ik gaan samen op exploratie van de omgeving en op zoek naar internet. We vinden er maar super, super traag. Links en rechts doen we aan prospectie en bekijken we een guest house. We ontdekken een fantastische organische koffiebranderij. Omdat het al even na 16 uur is en ik deze nacht zeker niet wakker wil liggen besluiten we na de cursus terug te komen en koffie te komen kopen. Ik bel mijn mama en net als ik het op wil geven, slaag ik erin verbinding te krijgen. Zij gaan everzwijngebraad eten... mmm. Het water loopt me in de mond vooral als ik aan het overheerlijke bosbessensausje denk. Bij mij wordt het zowiezo vegetarisch. Ik bereid me voor op veel linzen en bonen... In het centrum aangekomen vullen we de nodige paperasserie in, eten en gaan slapen. Om 4 uur klinkt een bel. Deze gong wordt de volgende dagen het signaal om op te staan. Vandaag staat het meisje naast me op ik kan me nog eens lekker omdraaien tot 06:30...
We eten onze rijst met vis(soep) en pickles en drinken heet water. Vervolgens kruipen vroeg onder de wol en de volgende dag bij het ontbijt realiseren we ons dat het nieuwe jaar van start is gegaan. Voordeel van een mangosapje en tatopani bij de Dahlbat is dat je er geen kater aan overhoudt. ’s Morgens is er mist. We logeren bij Roshan Tea house een trefpunt nu iedereen thuiszit o.w.v. de banda. Er is ook een klein winkeltje en iedereen komt langs om een babbeltje te slaan. Eerst zien we niks van het meer maar terwijl we onze omelet verorberen, trekt de sluier langzaam weg om zich na een half uur weer te manifesteren. Mooi en magisch. We moeten ons pas om 12 uur aanmelden dus besluiten we een wandeling te doen. We wandelen waar we de dag tevoren met onze taxi gereden hebben. Onvoorstelbaar.
Die vent had dat nooit of te nimmer bij daglicht gedaan. Om 11:20 staan we keurig terug aan onze lodge waar we Dahlbat hadden besteld. Dit om het zekere voor het onzekere te nemen en alvast niet met een lege maag het centrum binnen te stappen. Laxman is echter nog steeds niet zeker van z’n deelname. De vrouw des huizes stuurt haar (schoon)moeder? Om een goed woordje te gaan doen. En ja hoor Laxman is binnen!!! Ik had al een bevestiging van deelname aan de Vipassana-cursus maar hij stond op een wachtlijst. Dan bel ik Bram die op trekking is met de rest van de bende en brul keihard zijn naam door de telefoon. Mensen kijken verbaasd. Sabine vindt dat ik het voor hem persoonlijk moet doen dus doe ik het nog eens over en brul keihard BRRAAAMMMM door de telefoon. Verbaasd blijven mensen staan kijken. Laxman legt uit dat ik hem happy new year wens. De mensen vinden me maar geschift maar ik ben reuzeblij want had Brammeke beloofd keihard z’n naam te brullen alvorens binnen te gaan en tien dagen te gaan zwijgen. En belofte maakt schuld. Ook de omgeving is onwezenlijk allemaal besneeuwde bergtoppen (Annapurna en Machchapuchchare) en daarvoor het Begnas meer. Aangekomen in het meditatiecentrum meldt men dat de cursus o.w.v. de banda één dag opgeschoven is. We worden vriendelijk uitgenodigd ons alvast op de meditatie voor te bereiden. Ik zeg dat ik dringend moet internetten en mijn mama bereiken wil die vandaag jarig is. Ik dacht tot 17/1 een visum te hebben maar terwijl ik een Russisch meisje uitleg dat ik sinds 29 oktober in Nepal ben dringt het tot me door dat ik niet 17/1 maar 27/1 het land uit moet aangezien ik een 90 dagen visum heb. Het brengt wat rust want anders stopte de cursus 13/1 en moest ik daarna alles organiseren om 17/1 het land uit te zijn. De manager van het meditatiecentrum ziet ons niet graag vertrekken maar Laxman en ik gaan samen op exploratie van de omgeving en op zoek naar internet. We vinden er maar super, super traag. Links en rechts doen we aan prospectie en bekijken we een guest house. We ontdekken een fantastische organische koffiebranderij. Omdat het al even na 16 uur is en ik deze nacht zeker niet wakker wil liggen besluiten we na de cursus terug te komen en koffie te komen kopen. Ik bel mijn mama en net als ik het op wil geven, slaag ik erin verbinding te krijgen. Zij gaan everzwijngebraad eten... mmm. Het water loopt me in de mond vooral als ik aan het overheerlijke bosbessensausje denk. Bij mij wordt het zowiezo vegetarisch. Ik bereid me voor op veel linzen en bonen... In het centrum aangekomen vullen we de nodige paperasserie in, eten en gaan slapen. Om 4 uur klinkt een bel. Deze gong wordt de volgende dagen het signaal om op te staan. Vandaag staat het meisje naast me op ik kan me nog eens lekker omdraaien tot 06:30...
Abonneren op:
Posts (Atom)
