nieuwjaarke zoete

Na een dolle taxirit naar Begnas Lake met veel getoeter, aanschuiven en omwegen geraken we ter plekke. Aangekomen blijkt de lodge waar we willen logeren vol. Even verder is een resort maar dat is te duur 85$ voor een kamer, gelukkig wel met ontbijt inbegrepen. Het is inmiddels donker. Een kleine neemt ons mee naar een ander resort. Ook vol. We rijden tot op een plateau, nog even verder en we duiken naar beneden. Ik zeg dan ook spontaan luidop STOP STOP in de taxi tot groot jolijt van Laxman mijn compaan. De snotter brengt ons terug naar het dure resort. Gelukkig ging de taxichauffeur mee tot het bittere einde en stapten we niet uit zonder echt een slaapplek te hebben. Volgende: VOL. Ik voel me net als Maria en Jozef zonder hoogzwanger te zijn en kerst is inmiddels ook voorbij. In een winkeltje brandt nog licht. De man pleegt enkele telefoontjes en gelukkig kunnen we ergens terecht. We moeten even wandelen en ze komen ons wel tegemoet. Aangekomen blijken we de enige gasten. Om 20:30 willen ze nog beginnen te koken voor ons. Ze hebben vis. Verse? Ja van vandaag... We nemen een blikje fruitsap als aperitiefje en er worden buiten twee stoelen geïnstalleerd op het terras met zicht op het meer dat zachtjes reflecteert onder de volle maan.
We eten onze rijst met vis(soep) en pickles en drinken heet water. Vervolgens kruipen vroeg onder de wol en de volgende dag bij het ontbijt realiseren we ons dat het nieuwe jaar van start is gegaan. Voordeel van een mangosapje en tatopani bij de Dahlbat is dat je er geen kater aan overhoudt. ’s Morgens is er mist. We logeren bij Roshan Tea house een trefpunt nu iedereen thuiszit o.w.v. de banda. Er is ook een klein winkeltje en iedereen komt langs om een babbeltje te slaan. Eerst zien we niks van het meer maar terwijl we onze omelet verorberen, trekt de sluier langzaam weg om zich na een half uur weer te manifesteren. Mooi en magisch. We moeten ons pas om 12 uur aanmelden dus besluiten we een wandeling te doen. We wandelen waar we de dag tevoren met onze taxi gereden hebben. Onvoorstelbaar.
Die vent had dat nooit of te nimmer bij daglicht gedaan. Om 11:20 staan we keurig terug aan onze lodge waar we Dahlbat hadden besteld. Dit om het zekere voor het onzekere te nemen en alvast niet met een lege maag het centrum binnen te stappen. Laxman is echter nog steeds niet zeker van z’n deelname. De vrouw des huizes stuurt haar (schoon)moeder? Om een goed woordje te gaan doen. En ja hoor Laxman is binnen!!! Ik had al een bevestiging van deelname aan de Vipassana-cursus maar hij stond op een wachtlijst. Dan bel ik Bram die op trekking is met de rest van de bende en brul keihard zijn naam door de telefoon. Mensen kijken verbaasd. Sabine vindt dat ik het voor hem persoonlijk moet doen dus doe ik het nog eens over en brul keihard BRRAAAMMMM door de telefoon. Verbaasd blijven mensen staan kijken. Laxman legt uit dat ik hem happy new year wens. De mensen vinden me maar geschift maar ik ben reuzeblij want had Brammeke beloofd keihard z’n naam te brullen alvorens binnen te gaan en tien dagen te gaan zwijgen. En belofte maakt schuld. Ook de omgeving is onwezenlijk allemaal besneeuwde bergtoppen (Annapurna en Machchapuchchare) en daarvoor het Begnas meer. Aangekomen in het meditatiecentrum meldt men dat de cursus o.w.v. de banda één dag opgeschoven is. We worden vriendelijk uitgenodigd ons alvast op de meditatie voor te bereiden. Ik zeg dat ik dringend moet internetten en mijn mama bereiken wil die vandaag jarig is. Ik dacht tot 17/1 een visum te hebben maar terwijl ik een Russisch meisje uitleg dat ik sinds 29 oktober in Nepal ben dringt het tot me door dat ik niet 17/1 maar 27/1 het land uit moet aangezien ik een 90 dagen visum heb. Het brengt wat rust want anders stopte de cursus 13/1 en moest ik daarna alles organiseren om 17/1 het land uit te zijn. De manager van het meditatiecentrum ziet ons niet graag vertrekken maar Laxman en ik gaan samen op exploratie van de omgeving en op zoek naar internet. We vinden er maar super, super traag. Links en rechts doen we aan prospectie en bekijken we een guest house. We ontdekken een fantastische organische koffiebranderij. Omdat het al even na 16 uur is en ik deze nacht zeker niet wakker wil liggen besluiten we na de cursus terug te komen en koffie te komen kopen. Ik bel mijn mama en net als ik het op wil geven, slaag ik erin verbinding te krijgen. Zij gaan everzwijngebraad eten... mmm. Het water loopt me in de mond vooral als ik aan het overheerlijke bosbessensausje denk. Bij mij wordt het zowiezo vegetarisch. Ik bereid me voor op veel linzen en bonen... In het centrum aangekomen vullen we de nodige paperasserie in, eten en gaan slapen. Om 4 uur klinkt een bel. Deze gong wordt de volgende dagen het signaal om op te staan. Vandaag staat het meisje naast me op ik kan me nog eens lekker omdraaien tot 06:30...