Terug in Sydney: Taronga Zoo

Het is alweer even geleden sinds ik iets op m'n blog gepost heb. Sommigen vragen zich waarschijnlijk af of ik nu aan Franz of aan Josef ben blijven plakken. Alvorens speculaties en mogelijke weddenschapen uit de hand lopen. Zit weer in Sydney bij Heike en Richard, die met hun gezinnetje in Gordon ten noorden van Sydney wonen. Heike is een oude humanioravriendin die ik eeuwen niet meer gezien had en waar ik eerder in januari reeds te gast was. De eerste avond ben ik nog maar net aangekomen of we gaan een ringtail possum terug vrijlaten. De beestjes zijn territoriumgebonden dus moeten we een eindje rijden. Geen probleem, we hebben genoeg om over te kletsen onderweg. Na een korte inspectie is het tweede plekje goedbevonden om de possum los te laten. Heike hangt een nest in een struik en het beestje doet perfect wat het moet doen. Het komt uit z’n huisje draait zich nog eens om, kijkt lief naar Heike als bedankje voor de goede zorgen en verdwijnt in de boom. Had ik een filmcamera gehad dan had je het scenario niet beter kunnen verzinnen en timen. Op de klif heeft iemand een witte sofa neergepoot. Je hebt er een fantastisch uitzicht over het water en alhoewel het donker is, is de lichtshow geweldig. Vanuit de luie zetel krijgen we een klank en lichtspel van onweer op afstand! Great to be back!
's Ochtends zetten we de jongens af op school en gaan met Billie die een vrije dag heeft naar de zoo. Het weer is aangenaam zonnig en niet te warm. Meer moet dat niet zijn en een welgekome afwisseling na de koelere dagen in Nieuw Zeeland. Australië is een continent met vele rare en gevaarlijke dieren, ook in de dierentuin. We beginnen bij de obligate kangeroes en wallabies. Tof maar in de natuur is wel indrukwekkender! Ben blij ze daar voor het eerst te hebben zien rondhuppelen net als in de tekenfilms. Verder zien we schildpadden met puistenschild. En wanneer Heike een foto nemen wil van de langnek schildpad dondert haar zonnebril pardoes het water in, pal op de knikker van de arme schildpad. Weg foto object! We kunnen het ding gelukkig recupereren zonder er een verzorger bij te moeten halen. Geen wonder dat de giraffen een lange nek hebben... Ze hebben een kooi met een prachtig uitzicht op de stad. Je zou voor minder je nek uitsteken! Als je veel tijd hebt kan je je zo positioneren dat het net is of de giraffe aan het Opera House knabbelt. We besluiten de vogelshow te gaan bekijken. Je zit in een arena met zicht op het Opera House en Harbour Bridge! Een animatrice geeft uitleg over de 800 verschillende vogels die in Australië leven. Vervolgens komen er boven je hoofd prachtige veren voorbij: elegante grote of kleurrijke kleinen. Een Ibis neemt ongewenst deel aan de show en verstoort de voorstelling. De roze galah zou normaal een munstuk moeten ophalen uit het publiek maar geraakt de kluts kwijt en doet zijn kunstje niet. Dan komt de roofvogel maar deze beslist het hazepad te kiezen en vertrekt. Omdat deze arend, als die terug zou komen, de andere speciemen zou aanvallen moet de voorstelling worden stopgezet. Het blijven beestjes en geen computers. Gelukkig wordt de grote loebas snel bij de lurven gevat en door zijn trainster in veiligheid gebracht waarna de geduldige kijklustigen, het vervolg van de show kunnen aanschouwen. Daarna wandelen we naar beneden en nemen de kabelbaan terug naar boven. Met open hemel en een goed zicht, ga je over de olifanten hun leefkwartieren, niet slecht. Koalas zijn schattige stinkers die 20 uur per dag slapen. We hebben geluk en treffen een zeer actieveling. Een lust voor het oog! Dan is het bedtijd voor Billie dus gaan we huiswaarts. Goe begonnen is half gewonnen! ’t Is hier weer geslaagd.

Prentjes:
http://picasaweb.google.be/Tante.Cine.opreis/TarongaZoo

@ Franz Josef

Het verschil tussen Australië en Nieuw Zeeand is dat je hier nooit een levensbedereigende insectenbeet kunt krijgen. Niettegenstaande dat kunnen sand flies vreselijk irritante beten geven. Het zien er kleine onschuldige vliegjes uit maar een beet kan dagenlang blijven jeuken. En hoe meer je krabt hoe erger het wordt.
Ben in Franz Josef beland, een zakdoek groot, de plaats is vernoemd naar de naburige Franz Josef gletsjer. Julius von Haast deed geologisch onderzoek op de gletsjer en aangezien er al een Haast I is en een Haast II en hij geen Haast III wenste is deze gletsjer genoemd naar zijn keizer Franz Josef van Oostenrijk, de man van Sisi. Heb er een mooie gletsjerwandeling gemaakt. Slechts een halve dag omwille van de weeromstandigheden maar ben blij want gisteren regende het pijpestelen en vandaag staan er ook al weer wolken aan de hemel. In deze regio valt zo’n 7 meter regen per jaar. Het goede is dat hierdoor de gletjser gevoed wordt met veel sneeuw, die na een tochtje van 70 jaar van boven naar beneden, een gedaantewisseling van ijs naar water ondergaat. Het wonderbaarlijke is dat je om bij de gletsjer te komen eerst door een stukje tropisch regenwoud wandelt. Er zijn volgens de gids slechts 3 zulke plekken in de wereld, de naburige Fox glacier en ergens in Argentina. Je mag niet op eigen houtje gaan wandelen in het gebied. Er gebeuren af en toe ongelukken stukken ijs die afbrokkelen of stenen die naar beneden vallen. Slechts één bedrijf organiseert wandelingen in het gebied. Je kan een halve dag, een dag of zelfs een heli-trip doen. Dan voert een helicopter je naar boven waar je van het uitzicht kan genieten en een wandelingetje maken. Budgetair is dit iets te onvriendelijk voor mijn portemonee dus ik hou ik het bij zelf de benen strekken. Voor de dagwandeling staat dat die uitdagend is. Ik ontmoet een proffessionele basebalspeelter uit Sydney die zegt dat een halve dag fysisch pittig is. In tweestrijd weet ik niet goed wat kiezen. Maar het weer beslist voor me. Er is regen op komst dus besluit ik de halve dag in droge omstandigheden te doen en schrijf me in voor de 15:00 tocht. De volgende ochtend giet het waardoor verschillende tochten afgelast worden! ;-)
De groep wordt nog eens in drie kleinere groepen verdeeld. De eerste op hoog tempo, de tweede gemoedelijker en de derde langzaam. Ik kies maar voor de tweede want ik wil niet diegene zijn die niet meekan maar ik betreur mijn keuze. Het had iets pittiger van me gemogen. Daar waar het een beetje moeilijk is zijn er koorden gespannen om je aan vast te houden. Bovendien gaat de gids vooraan en hakt hij treden in het ijs. Verder moet je maar goed stampen om met je stijgijzers goeie grip te hebben. Het zicht is adembenemend. Je voelt je zo klein en kwetsbaar tussen al dat natuurgeweld. Af en toe kraakt het ijs of vallen er steentjes naar beneden. De wereld staat hier duidelijk niet stil. Het is een oase van sneeuw en ijs. De tinten blauw en grijs van het ijs, strelen het oog. Prachtige vormen, grillige spleten en smeltwater... Een ijsklontje als soevenir meenemen heeft niet veel zin maar ik vind een leuke steen. Zal binnenkort toch een pakketje schelpen en steentjes huiswaarts moeten sturen en dan probeer ik al zo min mogelijk mee te nemen.

De beelden spreken voor zich:

http://picasaweb.google.be/Tante.Cine.opreis/FranzJosef?feat=directlink

Abel Tasman een magnifieke kustwandeling

Het vervelende van de beroemde wandelingen is dat je ze lang op voorhand boeken moet. Aangezien ik geen tent heb en ook geen aangepaste slaapzak en hier voor deze ééne keer niet in investeren wil heb ik er een dagwandeling van gemaakt en het mooiste stuk gelopen van Tonga tot Torrent Bay. Ik had nog net tijd genoeg om naar de volgende oppikplek te gaan -Anchorage Bay-moest omwille van de hoge tij helemaal rond maar heb er de voorkeur aangegeven gewoon op het strand te zitten genieten van het prachtige uitzicht.
Elmira, het Kroatische meisje dat ik 's morgens aan de jeugdherberg ontmoette legde zich daar helemaal bij neer (en deed een dutje). Mijn watertaxi kwam om 16:15, zij had nog tot 17:45.
Mooie wandeling, breed wandelpad niet extreem veel stijgen en dalen en dan afwisselend door woud met prachtige varenbomen, treurende dennen alsook langs de kust met uitzicht op appelblauwzeegroen water. Omdat we in Barrent Bay net op tijd waren voor de lage tij konden we nog beenhoog door het water waden en bespaarden we ons wat wandelafstand. Die hebben we dan gebruikt gezeten op het strand, tot het water ons letterlijk weer op de been bracht. Ik had een watertaxi geboekt bij Aqua Taxi en deze rijden met een tractor waarachter een motorboot op een trailer hangt, het water in. Je krijgt alleen bij het in- en uitstappen in het natuurpark natte voeten. Grappig was dat een stel scandinaven een poging deed om zandvrije voeten te hebben en daarbij een demonstratie gaven van hoe het niet moet. Dan is onze methode, na het doorwaden even door het zand en halt houden tot het zand opdroogt toch efficiënter me dunkt. We zagen die kerel letterlijk te water gaan door zijn gestuntel op één voet, hinkelend om zijn in het water schoongespoelde voet maar niet neer te zetten in het zand waardoor hij natuurlijk omviel en... in het water belandde.
Leuke, boeiende afwisselende wandeling. Een echte aanrader!

Het beeldmateriaal:
http://picasaweb.google.be/Tante.Cine.opreis/AbelTasmanWalk?feat=directlink

JEF een nieuwe man in mijn leven

Jefke is geboren alleluja olé.

Jefke is geboren ,

voortaan zijn ze met twee!


Zij die dachten dat ik één of andere vent ben tegengekomen moet ik helaas teleurstellen... Superman nog niet ontmoet. Maar ben meter van JEF!

Volgens zijn ouders (evaluatiedatum 04/03/09):
een rustige, klokvaste eter en goede slaper...