(foto's : in dit bootje steek je de grens over van Thailand naar Laos (onhandig met grote- en kleine rugzak), het rood/gele tentje is waar je je ticketje koopt)
Ik besluit het guest house iets te laten verdienen aan m’n busreis en boek via hen een ticket noordwaarts naar Chiang Khong (400 Bath). De volgende middag komen ze me met een luxe auto ophalen om aan het busstation te worden afgezet. Tussen 12:00 en 12:30 staat er handgeschreven op het ticket. Om 12:40 stopt er een minibusje. Nadat de begeleider m’n grote rugzak ziet ontstaat er een probleem. Er is blijkbaar niet genoeg plaats in de bus. Ik mag met m’n dagrugzak mee en m’n rugzak komt morgen na... Ik bedank vriendelijk. Zeg gedecideerd dat we samen reizen. De oplossing ligt voor de hand. Tomorrow... Om 7:30 word ik wederom opgehaald en ik mag met de VIP bus voor dezelfde prijs... Keurig op tijd komt een pick up me ophalen en we stoppen nog bij een hotel om een koppel Amerikanen op te laden, Lorry en Peter. Ze hebben niet zo’n warme kledij aan en bevriezen door de airco in de bus. De steward denkt er goed aan te doen deze laatste nog wat op te drijven, terwijl ik ook al een fleece dekentje heb bovengehaald. Tijdens de vlucht naar BKK kreeg iedereen het klassieke luchtvaartpakketje met opblaasbaar kussen en fleece dekentje. Ik heb het niet gebruikt maar meegenomen en er al veel plezier aan beleefd. Je kan het rustig laten liggen op je zitplaats en moet je geen zorgen maken dat je "zijden sjaal" in dit geval beter "petflessendeken" gepikt wordt. We vertekken om 8:30 en ik krijg een regulier bus ticket waarop de prijs: 290 Bath staat. Het traject duurt 6u30 en er zijn verschillende pitstops ingelast. De begeleider kent weinig engels en als je iets vraagt antwoord hij steevast: 10 minutes. Ik probeer voorzichtig met:"When is the next stop?" "Yes ten minutes, smile" Neem het zekere voor onzekere en ga maar naar het toilet. Telkens de bus een stop maakt ga ik naar buiten om de benen te strekken. Zo ook iemand die steevast een sigaret opsteekt. Na de vierde stop besluit ik een praatje te maken. Vanwaar ben je? Heb je al iets geboekt in Chiang Khong? Etc. Het blijkt een Italiaan te zijn. Wanneer we uitstappen vraagt hij om de tuk tuk te delen en samen een guesthouse te zoeken. Het adresje uit z’n boek blijkt niet meer te bestaan. Aan de overkant heeft men een kamer voor 300 Bath met douche/wc in de kamer. Ik vraag naar shared shower en krijg 240 Bath als prijs. We besluiten verder te kijken. Uiteindelijk vinden we een single room voor 200 Bath mét douche & wc. We eten een sandwich en gaan op zoek naar de overzetplek van de boot. Het immigratiekantoor zien we maar dat onbenullig tentje met krijtbord langs de oever: Boat 30 Bath, Bag 10 Bath zou ons ontgaan zijn als we het niet gevraagd hadden. Open vanaf 08:00 . Chiang Khong is een gat waar niks te doen is. Ik heb weliswaar een mooie kamer aan de Mekong maar mis de sfeer van het Tawan guest house. Behalve Alfredo en ik slaapt er geen falang (buitenlander)... ‘s Namiddags heb je een prachtig uitzicht op de Mekong en zie je Laos aan de overkant. ‘s Avonds is het hotel niet aantrekkelijk aangezien je van de hoofdstraat een zijstraatje in moet. Er is echt geen bal te doen en ik besluit te gaan internetten. Bij het inchecken had ik gevraagd: internet? Yes,yes... M’n laptopje onder de arm vraag ik naar het internet en de man die geen engels kan wijst verderop. Uiteindelijk brengt hij me de straat uit, aan de overkant daar waar we eerst naar kamers hebben gekeken. Het blijkt van dezelfde eigenares te zijn... Ik trek een kabel uit één van de workstations want van wireless hebben ze nog niet gehoord. Om zeven ben ik paraat om te gaan ontbijten. We gaan naar de Mexicaan met zelfgebakken meergranenbrood en laten een schoofzak maken voor op de boot. Het is aandoenlijk hoe de man met hart en ziel z’n koopwaar en filosofie erachter aanprijsd. De zelfgeroosterde koffie is de beste die ik tot nu toe heb geproefd. Ik neem een tweede kopje. De rugzakken in de tuk tuk, een stempel in ons paspoort en we kunnen met het bootje naar de overkant. Ongewild belanden we in een Nederlandse groep van Baobab en gaan gratis naar de overkant :-). Daar vullen we papieren in en kopen een visa on arrival. Voor mij 5€ duurder voor Alfredo 5€ goedkoper dan verwacht. We springen mee in een tuk tuk naar de vertrekhaven van de slowboat. Een onopvallend gebouw blijkt het verkooplokaal der tickets te zijn. We kopen voor 950 Bath een ticket. Zonder tussenpersoon aan bodemprijs. We leren bij. En dan is het wachten geblazen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten