vrijdag 6 maart 2009

@ Franz Josef




Het verschil tussen Australië en Nieuw Zeeand is dat je hier nooit een levensbedereigende insectenbeet kunt krijgen. Niettegenstaande dat kunnen sand flies vreselijk irritante beten geven. Het zien er kleine onschuldige vliegjes uit maar een beet kan dagenlang blijven jeuken. En hoe meer je krabt hoe erger het wordt.
Ben in Franz Josef beland, een zakdoek groot, de plaats is vernoemd naar de naburige Franz Josef gletsjer. Julius von Haast deed geologisch onderzoek op de gletsjer en aangezien er al een Haast I is en een Haast II en hij geen Haast III wenste is deze gletsjer genoemd naar zijn keizer Franz Josef van Oostenrijk, de man van Sisi. Heb er een mooie gletsjerwandeling gemaakt. Slechts een halve dag omwille van de weeromstandigheden maar ben blij want gisteren regende het pijpestelen en vandaag staan er ook al weer wolken aan de hemel. In deze regio valt zo’n 7 meter regen per jaar. Het goede is dat hierdoor de gletjser gevoed wordt met veel sneeuw, die na een tochtje van 70 jaar van boven naar beneden, een gedaantewisseling van ijs naar water ondergaat. Het wonderbaarlijke is dat je om bij de gletsjer te komen eerst door een stukje tropisch regenwoud wandelt. Er zijn volgens de gids slechts 3 zulke plekken in de wereld, de naburige Fox glacier en ergens in Argentina. Je mag niet op eigen houtje gaan wandelen in het gebied. Er gebeuren af en toe ongelukken stukken ijs die afbrokkelen of stenen die naar beneden vallen. Slechts één bedrijf organiseert wandelingen in het gebied. Je kan een halve dag, een dag of zelfs een heli-trip doen. Dan voert een helicopter je naar boven waar je van het uitzicht kan genieten en een wandelingetje maken. Budgetair is dit iets te onvriendelijk voor mijn portemonee dus ik hou ik het bij zelf de benen strekken. Voor de dagwandeling staat dat die uitdagend is. Ik ontmoet een proffessionele basebalspeelter uit Sydney die zegt dat een halve dag fysisch pittig is. In tweestrijd weet ik niet goed wat kiezen. Maar het weer beslist voor me. Er is regen op komst dus besluit ik de halve dag in droge omstandigheden te doen en schrijf me in voor de 15:00 tocht. De volgende ochtend giet het waardoor verschillende tochten afgelast worden! ;-)
De groep wordt nog eens in drie kleinere groepen verdeeld. De eerste op hoog tempo, de tweede gemoedelijker en de derde langzaam. Ik kies maar voor de tweede want ik wil niet diegene zijn die niet meekan maar ik betreur mijn keuze. Het had iets pittiger van me gemogen. Daar waar het een beetje moeilijk is zijn er koorden gespannen om je aan vast te houden. Bovendien gaat de gids vooraan en hakt hij treden in het ijs. Verder moet je maar goed stampen om met je stijgijzers goeie grip te hebben. Het zicht is adembenemend. Je voelt je zo klein en kwetsbaar tussen al dat natuurgeweld. Af en toe kraakt het ijs of vallen er steentjes naar beneden. De wereld staat hier duidelijk niet stil. Het is een oase van sneeuw en ijs. De tinten blauw en grijs van het ijs, strelen het oog. Prachtige vormen, grillige spleten en smeltwater... Een ijsklontje als soevenir meenemen heeft niet veel zin maar ik vind een leuke steen. Zal binnenkort toch een pakketje schelpen en steentjes huiswaarts moeten sturen en dan probeer ik al zo min mogelijk mee te nemen.

De beelden spreken voor zich:





1 opmerking:

Heike Fabig zei

Ja ja, maar dat duurt nu al wel erg lang he. Ik ga seffes nog denke da ge op diene Franz verlieft geworde zijt... (ha ha ha. 'k kon et nie late)