zondag 8 februari 2009

Girlswalk

De laatste dag van mijn verblijf in Sydney neemt Heike me mee op een wandelingetje in West-Head. Hier kwamen we de eerste ochtend picknicken en morning tea nemen, dit maakt dus de cirkel rond. Vanop deze lokatie zie je Lion’s Island en Palm Beach. We brengen de jongens naar school en gaan lekker ontbijten in het dorp. Dan rijden we naar de parkeerplaats waar we de auto achterlaten en de kinderwagen in gereedheid brengen. Het allereerste dier dat we zien is een grote goanna. We hebben geluk een tijdje later kruisen we er weer één op het pad. Tijdens onze trip zoeken we tevergeefs naar slangen. Eerst komen we op West Head Viewpoint aan. We besluiten de hele tour te doen en gaan tot aan het strand ondanks de trappen en obstakels. De eerste vijf minuten is het strand van ons alleen. Zalig! Dan komt er nog een koppel een plonsje in het water doen en zijn er drie wandelaars. We spelen wat met Billie in het water en laten haar een beetje in het zand spelen in de schaduw van een enorme oeterschelp (zie foto). Prachtig wat de branding met stenen doen kan. Ernaast liggen zwart-grijze exemplaren met een uitzonderlijke tekening. Na deze rustpauze terug naar boven want de rest van het pad staat door het getij onder water. Vanaf nu nemen we om de beurten de kinderwagen en werken deze gezamelijk door het hindernissenparcours. Het pad is er helemaal niet op voorzien. Maar waar een wil is, is een weg . We komen een groepje wandelaars tegen die hun ogen niet kunnen geloven. Zijn jullie hier geraakt met die kleine? “You girls are brave” zei een dame. Maar ze bedoelde duidelijk, jullie zijn goed gek. Toegegeven we hebben een beetje gezwoegd maar het was absoluut de moeite waard! Gelukkig vond Billie het allemaal goed. Ik weet niet of het nog zo aangenaam zou zijn als ze de hele rit luidkeels te kennen zou gegeven hebben dat het hoge tijd voor een dutje was. Maar niets van dat, ze vond het zelfs ok om nog een kleine stop te maken aan aboriginal engravings. Toen ze kiezen mocht tussen meegaan of bij mama in de auto blijven en even wachten koos ze resoluut voor meegaan. Zelfs in de auto op de terugweg was ze één en al een zonnetje, lachend in haar autostoel. Een echt bijzonder kind. Ze heeft CP (Cerebral Palsy) en kan zich niet zelfstandig voortbewegen. In haar rolstoel speelt ze met de knopjes alsof het kinderspel is en weet ze zich gemakkelijk een weg te banen. Eén dag moest ze als straf uit de rolstoel omdat ze zelfs na een verwittiging met het ding de hele sofa van plaats veranderde. En moet dit nog gezegd worden maar tegen het meubilair rijden is verboden. Ze kan niet goed praten maar weet door middel van non-verbale communicatie en enkele woordjes deksels goed haar zin te krijgen. Het is zo’n schatje! ME, MORE, MORE! Of ME en dan wijst ze naar de richting van wat ze hebben wil en knikt ja of neen naargelang je dingen aanwijst. Best bijzonder hoeveel je zeggen kan zonder woorden zelfs al ben je nog geen drie. Nu ja onze girlswalk zouden vele gasten ons in die hitte niet nagedaan hebben. Als beloning nemen we thuis een welverdiende plons in het zwembad.

Bijgevoegd de link naar het fotoalbum:
http://picasaweb.google.be/Tante.Cine.opreis/Girlswalk?authkey=3MtPrc4yq7Y

1 opmerking:

Heike Fabig zei

Awel,zot zijn doe nie zeer he? Allee, afgezien van hier en daar een beetje spierpijn dan...