We moeten vroeg uit de veren om te ontbijten en de bus te nemen die ons naar het nationaal park brengt. Gelukkig pikt men ons omstreeks 5:30 voor de hostel op, maar 5:30 blijft vroeg. Op de bus krijgen we richtlijnen en een noodnummer voor als we moeilijkheden zouden ondervinden tijdens de trip. Het begint gemoedelijk een uurtje lekker instappen, quasi altijd vlak tot Soda Springs. Het is bewolkt waardoor het zicht beperkt is maar het fysisch goed te doen is. Volgens de brochure is het van Mangatepopo Car Park tot Soda Springs een uurtje stappen. “This section is nice and easy” lees je, wat ik alleen maar beamen kan. Tussen Soda Springs en the South Crater staan de hoogtelijnen dichtbijeen: het wordt dus stijl. Om het geheel te veraangenamen? heeft men trappen gemaakt, het is de Devils Staircase genaamd. Volgens de brochure doe je er 45 minuten over, wij blijven af en toe uithijgen en het uitzicht bewonderen waardoor we er iets langer over doen. Van de South Crater tot de Red Crater is nog een serieuze klim. Waarom het rode krater heet is, is in één oogopslag duidelijk. Werkelijk adembenemend mooi.
Uit de grond komen witte wolken met sulferaroma. Na al dat stijgen mogen we dalen en hoe. Door het puin naar beneden, kijkend op prachtige emerald blauwe meren. Hier besluiten we te picknicken. We zoeken een goede steen en verorberen ons door Anja gemaakte lunchpakket. Zwemmen is spijtig genoeg uit den boze. Het is vulkanisch actief gebied en je zou je aardig kunnen verbranden in plaats van af te koelen. Na The Blue Lake is het alsmaar bergaf. Het landschap wordt op één plaats een mooi bloementapijt. Dan is het weer een combinatie van grassen en mossen, ontelbare tinten groen. Tot slot lopen we door woud waar het warm en vochtig is.Volgens de brochure zou jer er 7 à 8 uur over doen, we klokken het zonder er een koerske van te maken af op 7 en een half uur. Niet slecht. Het was best een pittige wandeling maar absoluut de moeite waard. Vooral de afwisseling maakt het een adembenemend avontuur soms omwille van de conditie soms te wijten aan de natuur. Met andere woorden een ideale wandeling om Anja haar nieuwe wandelschoenen “Down Under” de gepaste aftrap te geven.
Het beeldmateriaal spreekt voor zich: http://picasaweb.google.be/Tante.Cine.opreis/TongariroAlpineCrossing
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten