dinsdag 6 januari 2009

Kamer




Sinds ik in Bangkok goed in de luren ben gelegd, neem ik geen kamer meer alvorens ze te hebben gezien. En alhoewel ik het gevoel heb steeds bedrevener te worden is er altijd wel iets wat ik over het hoofd zie. Zo heb ik sinds Vientiane geen warme douche meer gehad. Op Dhong Khong was het wel mogelijk maar voor die ééne nacht vond ik het niet erg. En op Dhone Kone was er op drijvende luxekamers van 75 dollar per nacht na, geen accomodatie met warm water. In Phnom Pehn had ik er niet op gelet was niet opportuun na 6 uur bussen en 4 uur taxi rijden. En in Siem Reap was ik zo verblind door de televisie in m’n kamer dat ik het me niet had gerealiseerd. Dus de volgende keer weer douchen met warm water gaat heerlijk zijn. Het is warm genoeg en het water is niet ijskoud maar om je haar te wassen is het niet zo handig. Het is trouwens de eerste keer dat ik televisie heb. En op post 82 met héél véél sneeuw is blijkbaar een zender met Nederlandstalige uitzendingen. Ik krijg het NOS journaal en het VRT nieuws maar met een dag retard. Dus bij mij vormt Herman Van Rompaey nog een regering en in het echt is hij misschien al minister. De politiek volg ik eigenlijk niet maar het deed wel raar om een nieuwsitem over oudejaar te zien. Bij slagerij XY kwamen de mensen hun bestellingen afhalen. En dan de gourmet, fondue etc. zo over de toonbank zien gaan. Ik kon me zo slagerij de Laet in ‘t dorp, voor de geest halen. Kreeg ongelofelijk zin in al dat lekkers. Het water stond me letterlijk in de mond (z’n everzwijngebraad met bessensaus mm goddelijk). Gemiddeld geeft de Belg 30€ per persoon uit aan eten op oudejaar en is thuisvieren populair, kon ik ‘s avonds aan m’n Canadese tafelgenoot meedelen. Gelukkig is de beeldkwaliteit zo slecht dat je niet aan de beeldbuis kleven kan maar het is verleidelijk.
Iets wat ook perfect in orde is in deze kamer is dat ik een spiegel-ook alweer tien dagen geleden- heb en een aparte deur naar m’n badkamer. Soms is het slechts een gordijn en is het eerder storend om een kamer met badkamerfaciliteiten te hebben. Geurhinder of drupgeluid... Alleen had ik zonder het te beseffen m’n badkamerdeur gesloten en het knopje ingedrukt waardoor de deur op slot zat. De sleutel van de deur paste niet dus ik naar de receptie. Met een stel speelkaarten werd na enkele trial en error pogingen de deur weer open gemaakt. M’n kamerdeur heeft hetzelfde type slot waardoor je beseft dat het kinderspel is in te breken. Ik stop m’n waardevolle spullen dan ook in m’n dagrugzak en hang deze met een slot aan de televisietafel vast. Ik weet wel dat je met een mes zo door m’n rugzak steekt maar het is meer de mentale barrière. Je gritst deze niet in een handomdraai mee maar moet moeite doen. Ik zou m’n Pacsafe (een metalen net) kunnen gebruiken maar dat is onhandig daar deze alleen op m’n grote rugzak past en ik alles uitpakken moet als ik iets nodig heb. Daar straf ik meer mezelf mee, bovendien voel ik me niet onveilig.
Soms is het ook best grappig hoe je bij je kamerinspectie dingen over het hoofd ziet. Zo had ik ergens een westerse wc pot en dacht ok das prima (anders is het zo’n Franse WC). Ik had alleen niet gezien dat je er onmogelijk op gaan zitten kon (zie foto). Zelfs niet als kleine Aziaat. Maar oefening baart kunst. Ik raak steeds meer bedreven in het onderhandelen. De kamer die ik momenteel heb wou ze me voor 8 dollar laten. Ik had een visitekaartje en zei dat doe ik niet, m’n vriend heeft hier voor 5 dollar geslapen. Ja maar het was nu topseizoen, bedden zijn schaars blablabla. Ik haalde een ander kaartje boven van een goedkoper guest house en zei hier is beslist plaats. Dit heeft men me vanochtend verzekerd. Dan ben ik niet geïnteresseerd. Dus als het 5 dollar is blijft u? Ja ok, deal daar u een aanbeveling had....yeah mon oeil.
Eigenlijk is het een beetje een spel. Er zijn mensen die niet willen zoeken en op voorhand graag een onderkomen hebben. Ik zit daar niet mee. Tot op heden heb ik steeds iets gevonden. Het is niet altijd even aangenaam, akkoord. Na tien uur in de bus, een tuk-tuk nemen en een slaapplek zoeken als het al donker is en de prijzen de pan uit swingen zoals in Vientiane bijvoorbeeld. Maar het went. Trouwens waar een wil is, is een weg en je wil natuurlijk niet op straat slapen. En dan neem je een kamer voor één nacht en zoekt ‘s anderendaags naar iets anders. Dat lijkt me nu zo leuk aan Australië. Eerst ga ik in Brisbane bij Frits m’n achterneef logeren en dan in Sydney bij Heike, een vroegere klasgenoot. Ik voel me opgewacht en welkom, alsof ik naar huis ga terwijl ik nog nooit in Australië was.

1 opmerking:

Nadine zei

Goh Francine wat ben ik jaloers op je verhalen ... Ik kijk er telkens echt naar uit. Ben benieuwd naar Australië maar dat zal wel meevallen qua avontuur zeker ....